vrijdag 25 maart 2011
Mijn zoon vertrekt voor een jaar naar Japan
Mijn middelste zoon, Bard, studeert Japans in Leiden. En nu mag hij zijn studie een jaar in Japan vervolgen aan de universiteit van Nagasaki. Voor hem is dat natuurlijk fantastisch nieuws en wij zijn ook erg blij voor hem. Het is immers zijn droom die uitkomt. Toen hij vanavond belde met het goede nieuws vroeg hij wat ik wilde horen; het goede of het slechte nieuws. Dus ik zei: begin maar met het slechte. Dat was dat hij een jaar niet bij de verjaardagen en feestdagen aanwezig zou zijn. Toen wist ik natuurlijk al wat het goede nieuws was.
Nu Japan zo in het nieuws is, vroeg ik em ook maar direct hoever Nagasaki van Tokio verwijders is. Dat bleek 1500 kilometer te zijn. Hij vertrekt pas in september, dus we hebben nog genoeg tijd om aan het idee te wennen dat het nu echt gaat gebeuren.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
8 opmerkingen:
Wat spannend en wat leuk! Mijn dochter studeert ook japans, maar dan hbo in maastricht, en zij wil ook graag een periode in Japan studeren. Wel fijn dat je zoon nog niet meteen gaat lijkt me.
pfff, Japan, een beladen begrip momenteel maar wat fijn voor hem.
En... je hebt gelukkig nog een poos om te wennen aan het idee.
Goed dat het nog even duurt,kun je nog wennen aan het idee. En hopelijk is het gevaar dan geweken in Japan, al is Nagasaki er ver vandaan. Maar wel een hele uitdaging voor je zoon!
Nou, dat is toch ook wel heel goed nieuws. Lijkt me wel heel spannend en een enorme verandering voor hem. Mag ik hem straks een opdracht voor lapjes meegeven?
Super zeg, Japan is zo'n fascinerend land met een heel bijzondere cultuur. Hopelijk kunnen jullie hem een keer opzoeken!
Wat bijzonder om japans te studeren. Maar geweldig als hij dat een jaar in Japan gaat doen! Als je in de gelegenheid bent, moet je daar dan ook maar gaan kijken. Gelukkig heb je tegenwoordig veel moderne middelen om met elkaar in contact te blijven. groeten van liesbeth
Heftig, maar wel geweldig dat hij daar een jaar naartoe kan!
Onze stefaan zit reeds 8 weken in Kyoto om zijn japansetaal bij te werken. In het begin is het wel wennen, maar als je via mail en via skype hoort dat hij het daar heel goed stelt maakt je gelukkig.Het is voor ons onze enige
zoon.
Een reactie posten