mijn huisjes zijn nog steeds niet verbonden tot een stad

In het vorig blogje over dit onderwerp liet ik jullie zien hoe groot het patroon moet worden dat ik ga naaien op het borduurwerk. Het borduurwerk zoals ik het in eerste instantie had gemaakt voldoet niet aan mijn verwachtingen. Het is veels te licht qua kleur en qua samenstelling ook niet dicht genoeg. Nu is aan allebei wel wat te doen,

Allereerst maar eens kijken hoe ik het kan verharden. Nienke kwam met het idee over een houtlijmpapje. Leny had het over textielverharder, Ina kwam met de tip om het borduurwerk nog een keer te doen en dan het vlies minder uitspoelen zodat het harder wordt.

Zo kan ik nog wel even doorgaan.

Eerst heb ik een proeflapje gemaakt van hetzelfde borduurwerk als ik eerder maakte. Dat heeft verschillende baden met oplossingen van stijfsel gehad, totdat alleen pure stijfsel het enige nog was wat echt genoeg hardheid aan het borduurwerk gaf.
Vervolgens kwam ik tot de ontdekking dat ik nog een spuitbus verf in goudkleur had staan, dus dat zat er ook heel snel op. Maar helaas, dat goud geeft een hele rare, onbestendige kleur.

Toen ik tot de ontdekking kwam dat het lichte borduurwerk niet werd wat ik had gehoopt (qua kleur) ben ik es met stofjes gaan spelen en kwam zo tot de ontdekking dat het middenstuk goudkleur nodig had om in evenwicht te komen.

Via mailcontact met Marjon Hoftijzer leerde ik van haar dat coldback ok


José kreeg het lumineuze idee om het geheel te kaderen in plexiglasstroken in verstek gezaagd, zodat het geheel mooi strak aan de muur komt te hangen.